ملی‌گرایی در ایران لهجه‌های مختلفی دارد
ترکی، کردی، عربی، بلوچی، لری، گیلکی، تالشی، فارسی و…
ملی‌گرایی در ایران لهجه‌های مختلفی دارد: ترکی، کردی، عربی، بلوچی، لری، گیلکی، تالشی، فارسی و… با سنت‌های مشترکی چون یلدا، چهارشنبه سوری، نوروز و… با وجود این تنوع، ملی‌گرایی ایرانی نیز دارای عناصر مشترکی است که آن را به یک پدیده واحد تبدیل می‌کند. این عناصر مشترک عبارتند از: تعلق به سرزمین ایران: ملی‌گرایان ایرانی خود را به عنوان شهروندان ایران می‌شناسند و به سرزمین ایران احساس تعلق دارند. اعتقاد به تاریخ و فرهنگ ایران: ملی‌گرایان ایرانی به تاریخ و فرهنگ غنی ایران افتخار می‌کنند و آن را بخشی از هویت خود می‌دانند. وجود یک پرچم و سرود ملی مشترک: پرچم شیر و خورشید و سرود ملی ایران نمادهای مشترکی هستند که ملی‌گرایان ایرانی را به یکدیگر پیوند می‌دهند. هویت پادشاهی: ملی‌گرایان ایرانی عموماً به نظام پادشاهی پهلوی به عنوان نمادی از شکوه و عظمت ایران گذشته نگاه می‌کنند و از بازگشت این نظام حمایت می‌کنند. با توجه به این عناصر مشترک، می‌توان گفت که ملی‌گرایی ایرانی یک پدیده منسجم و یکپارچه است که از تنوع قومی و زبانی ایران تأثیر پذیرفته است. در میان ملی‌گرایان ایرانی، عده زیادی به بازگشت پادشاهی پهلوی اعتقاد دارند. این عده معتقدند که نظام پادشاهی می‌تواند ایران را به دوران شکوه و عظمت گذشته بازگرداند. جامعه #ایران خواهان #بازگشت_پادشاهی_پهلوی است.
