شکستن بنبست پیمان ابراهیم : راه حل پیمان کوروش
پیمان ابراهیم: تغییر دیپلماتیک یا بنبست؟
ایران سکولار دموکراتیک و پیمان کوروش. یاداشتی از راگو کندری.
پیمان ابراهیم
پیمان ابراهیم که در سال ۲۰۲۰ امضا شدند، نشان‌دهنده تغییری بنیادین در ژئوپلیتیک خاورمیانه بودند. این پیمان که با میانجی‌گری ایالات متحده انجام شدند، منجر به عادی سازی روابط بین اسرائیل و چندین کشور عربی از جمله امارات متحده عربی، بحرین، سودان و مراکش شدند. آن‌ها به عنوان یک دستاورد دیپلماتیک بزرگ مورد تحسین قرار گرفتند و چارچوبی برای صلح، همکاری و مشارکت‌های اقتصادی ارائه کردند. با این حال، در زیر سطح این پیمان، محدودیتی ذاتی نهفته است که توانایی آن‌ها را برای تأمین صلح و ثبات بلندمدت در منطقه زیر سوال می‌برد. این پیمان، اگرچه مهم هست، اما نتوانسته به ریشه های تنش‌های منطقه، به ویژه خصومت بی امان نسبت به اسرائیل و ایدئولوژی‌های عمیقاً ریشه دار اسلام‌گرا که زیربنای بخش اعظم چشم انداز سیاسی خاورمیانه است، بپردازند.
محدودیت‌های پیمان ابراهیم.
در حالی که پیمان ابراهیم منجر به شناسایی دیپلماتیک و همکاری اقتصادی بین اسرائیل و کشورهای عربی امضاکننده شده ، شکنندگی این پیوندها را نیز آشکار کرده‌اند. این پیمان عمدتاً تحت فشار دیپلماتیک ایالات متحده و تمایل به مقابله با نفوذ رو به رشد ایران در منطقه شکل گرفتند. کشورهای عربی، به ویژه کشورهای حوزه خلیج فارس، عادی‌سازی روابط با اسرائیل را به عنوان یک حرکت استراتژیک برای تقویت امنیت و منافع اقتصادی خود تلقی کردند. با این حال، سوال واقعی همچنان باقی است: آیا این تغییر دیپلماتیک واقعاً امنیت اسرائیل را در بلندمدت تضمین می‌کند، یا صرفاً یک اقدام موقت است؟
روابط دیپلماتیک محدود: عادی‌سازی روابط تحت پیمان ابراهیم عمدتاً سطحی باقی مانده است. در حالی که روابط تجاری و اقتصادی شکوفا شده است، همکاری کامل دیپلماتیک و امنیتی کند بوده است. بسیاری از رهبران عرب به دلیل مخالفت اسلامی با اسرائیل و فشارهای داخلی از سوی گروه‌های اسلام‌گرا و جناح‌های رادیکال در جمعیت‌های خود، تمایلی به پذیرش علنی اسرائیل ندارند.
همکاری اقتصادی و اطلاعاتی: این پیمان منجر به مشارکت‌های اقتصادی قابل توجهی، به ویژه در زمینه های فناوری، تجارت و گردشگری شده. تبادل اطلاعات، به ویژه در رابطه با مقابله با تجاوز و تروریسم ایران، روابط بین اسرائیل و این کشورها را تقویت کرده است. با این حال، اتحادهای نظامی—که برای امنیت بلندمدت اسرائیل حیاتی هستند—توسعه نیافته باقی مانده اند و هیچ پیمان دفاعی متقابل رسمی وجود ندارد.
افراط‌گرایی اسلامی و تروریسم: یک نقص عمده پیمان، ناتوانی در پرداختن به تهدید مداوم گروه‌های اسلام‌گرا مانند حماس و حزب الله است که هر دو با حمایت ایران فعالیت می‌کنند. علاوه بر این، جناح‌های رادیکال در این کشورهای عربی همچنان احساسات عمومی را علیه اسرائیل تحریک می‌کنند و احتمال صلح پایدار را پیچیده می‌کنند.
در اصل، پیمان ابراهیم یک صلح جامع و پایدار برای اسرائیل ایجاد نکرده اند. آن‌ها در عوض، به یک چارچوب دیپلماتیک شکننده منجر شده اند که به شدت وابسته به منافع ایالات متحده و محاسبات ژئوپلیتیکی امضاکنندگان است.
پیمان کوروش:
چشم اندازی جدید برای ثبات خاورمیانه
برای تأمین واقعی آینده اسرائیل و ایجاد صلح پایدار در منطقه، پیمان ابراهیم باید به یک اتحاد منطقه‌ای گسترده تر تبدیل شوند: پیمان کوروش. کلید این چشم انداز، سقوط جمهوری اسلامی ایران و تأسیس یک ایران سکولار و دموکراتیک تحت رهبری رضا شاه دوم است. یک ایران پادشاهی ، در همسویی با اسرائیل، ثبات، امنیت و عمق استراتژیک لازم برای مقابله با تهدیدات مشترک در منطقه را فراهم می‌کند.
پیمان کوروش قصد دارد یک چارچوب امنیتی خاورمیانه ایجاد کند، چارچوبی که فراتر از شناسایی دیپلماتیک صرف، شامل دفاع متقابل، همکاری اقتصادی و ثبات منطقه ای باشد. همچنین بر اساس اصول زیر خواهد بود:
عادی سازی روابط: گسترش روند عادی سازی فراتر از پیمان ابراهیم برای شامل کردن همه بازیگران کلیدی منطقه، از جمله ایران پس از تغییر رژیم، مصر، اردن و سایر کشورهای عربی میانه رو. این کشورها رسماً اسرائیل را به رسمیت می‌شناسند و روابط دیپلماتیک کامل برقرار می‌کنند.
صلح و همکاری: تعهد به حل منازعات دیرینه در منطقه از طریق راه های مسالمت آمیز. این امر مستلزم سازش از هر دو طرف خواهد بود، اما با تعهد مشترک به ثبات منطقه ای، با تحول سکولار دمکراسی در ایران به عنوان یک نیروی متحدکننده، پشتیبانی خواهد شد.
مشارکت‌های اقتصادی: پیمان کوروش بر گسترش تجارت، سرمایه گذاری و گردشگری بین اسرائیل و متحدان جدیدش تمرکز خواهد کرد و یک منطقه مرفه و به هم پیوسته ایجاد می‌کند. همکاری‌های فناوری، به ویژه در زمینه های انرژی، بهداشت و کشاورزی، برای بهره مندی همه امضاکنندگان در اولویت قرار خواهد گرفت.
هماهنگی امنیتی و همکاری نظامی: ایجاد یک پیمان امنیتی منطقه‌ای برای مقابله با نفوذ اسلام رادیکال و نیروهای نیابتی آن‌ها. این امر شامل هماهنگی نظامی، تمرین‌های مشترک و تبادل اطلاعات، متناسب با واقعیت‌های ژئوپلیتیکی منحصر به فرد منطقه خواهد بود.
مدارا مذهبی و حکومت سکولار: پیمان کوروش بر ماهیت سکولار اتحاد منطقه ای تأکید خواهد کرد و مدارا مذهبی را در بین کشورهای عضو ترویج می‌کند. افراط‌گرایی اسلامی، که همچنان به خشونت و تروریسم در منطقه دامن می‌زند، از طریق آموزش، اصلاحات و گفتگوی بین ادیان به طور سیستماتیک از بین خواهد رفت.
از بین بردن تروریسم : پیمان کوروش برای ریشه کن کردن تروریسم و گروه‌های رادیکال اسلام‌گرا که منطقه را بی ثبات می‌کنند، تلاش خواهد کرد. جنبش تحریم، عدم سرمایه گذاری و تحریم‌ها علیه اسرائیل به صراحت رد خواهد شد و اطمینان حاصل می‌شود که هیچ کشور عضوی در تلاش برای مشروعیت زدایی از اسرائیل شرکت نمی‌کند یا از آن حمایت نمی‌کند.
استدلال برای فشار حداکثری و حمایت حداکثری از آزادی ایران
برای اینکه این چشم انداز به واقعیت تبدیل شود، جمهوری اسلامی ایران باید سرنگون شود. تنها راه دستیابی به این هدف، از طریق استراتژی فشار حداکثری همراه با حمایت حداکثری از اپوزیسیون ایران است. با حمایت ازرضا شاه دوم ، رهبر اپوزیسیون ایران، سقوط رژیم می‌تواند تسریع شود و راه را برای یک ایران سکولار و دموکراتیک هموار کند که به عنوان یک متحد قوی اسرائیل خواهد ایستاد.
پیمان کوروش یک راه حل واقعی برای بی ثباتی مداوم در منطقه ارائه خواهد داد و از بنبست ایجاد شده توسط پیمان ابراهیم فراتر خواهد رفت. آینده خاورمیانه در دستان یک ایران آزاد و دموکراتیک نهفته است و ایالات متحده و متحدانش با تأیید رضا شاه دوم و اپوزیسیون، می‌توانند به ایجاد تحول مورد نیاز برای صلح کمک کنند.
چشم اندازی برای آینده
پیمان ابراهیم گام‌های مهمی در جهت عادی سازی دیپلماتیک بین اسرائیل و کشورهای عربی منتخب برداشته، اما از تأمین آینده بلندمدت اسرائیل کوتاهی می‌کند. رویکردی جامع‌تر مورد نیاز است—رویکردی که شامل یک ایران دموکراتیک، همکاری منطقه‌ای و تضمین‌های امنیتی باشد. پیمان کوروش چشم اندازی از صلح و رفاه ارائه می‌دهد که می‌تواند خاورمیانه را متحول کند، ریشه در ارزش‌های حکومت سکولار، صلح و امنیت منطقه ای. غرب با حمایت از آزادی ایران از جمهوری اسلامی، می‌تواند به هموار کردن راه برای آینده‌ای صلح آمیزتر، امن‌تر و مرفه تر برای همه کشورهای منطقه کمک کند.
تمامی حقوق محفوظ است.
